19 қаңтар, 2022
Группаластармен бірге Zoom платформасындағы сабақтарға және «үй тапсырмасын» университет порталына жүктеп салу керек екеніне тез үйреніп кеттік. Ол студенттер легінің үлкен болуына байланысты үнемі іркіліп қалатын – ыңғайлы деп айтуға болмайды, бірақ аса қорқынышты нәрсе де емес. Айтпақшы, дәл сол семестрде сессия тапсырған жоқпыз. Бізге суммативті бағалау нұсқасы ұсынылды, біз, әрине, оны пайдаландық. Менің үшінші курсым осындай түсініксіз және мүлдем жаңа ырғақпен аяқталды.
Төртінші, бітіру курсы да басталды. Біз тура солай қашықтан оқи бердік. Ол кезде бізде көптеген қызықты және шығармашылық жобалар болды, бірақ тапсырма саны да бірнеше есе артты, сондықтан ноутбук алдында бірнеше сағат отыруға және межелі мерзімге дейін бәрін жасап үлгеруге тура келді.
Диплом жазу процесі толығымен онлайн режимде өтті, сол себептен коммуникация жағынан жиі-жиі қиындыққа тап болдым. Мысалы, университетте өзіңе қажетті оқытушыны оңай тауып, оған өзіңді қызықтыратын сұрақтарды қоя алатын болсаң, онлайн форматта бәрі басқаша. Ол үшін жетекшіңе хат жазып, жауабын күтуің керек, ал егер ол жауап бермесе, хабарламаңды бірнеше рет қайта жіберіп, қайтадан жауабын күтуің керек. Кейде бұл бірнеше күнге созылып кететін. Жалпы, дипломға қатысты кез келген ақпаратты тым кеш біліп отырдық.
«Қорқыту» дегенде, мен жалған фактілерді айтып отырмын. Мысалы, алдын ала диплом қорғау болатыны туралы оған екі күн қалғанда білдік. Егер жұмысты уақытында жүктеп үлгермесек, бізді қорғаудың өзіне жібермейді деп айтты. Осы екі күнде бәрін дер кезінде жасап үлгеру үшін нағыз «соникке» айналдық. Алдағы диплом қорғаудан басқа ештеңе туралы ойлана да алмадық және бұл сұмдық стресс болды. Бірақ ақырында, алдын ала қорғау... болмайтын болды. Айтпақшы, мен дипломымды бір жарым айда жаздым, бірақ көбіне қас қарайғанша отыруға, ақпарат іздеуге, достармен кеңесуге және бұрыннан жатқа білетін мәтінді өңдеуге тура келетін. Ең бастысы, дипломда не болу керек және оны қалай рәсімдеу керегі туралы нақты нұсқау болмағаны қиындық туғызды. Соған бола мұғалімдер әр жолы дипломды кері қайтарып, барған сайын көбірек түзету енгізіп отырды.
Жалпы, диплом жазу – мен үшін зерттелмеген сала, оның үстіне пандемия жағдайы. Мен бұл процесті ережесін ешкім білмейтін ойынмен салыстырар едім. Онда сен бас кейіпкерсің, саған анда-санда нұсқау беріледі. Достар мен группаластардан құралған одақтастарыңмен бірге жалғыз мақсатыңа қарай жүресің.
Диплом қорғаудың өзіне іс жүзінде дайындалған жоқпын. Бір күн бұрын презентация жасап, сөзімді бірнеше рет жатқа қайталадым. «Айтулы» оқиғаның қарсаңындағы түні «ертең бәрі бітеді және мен, сайып келгенде, жақсылап демаламын» деп ойладым.
Таңертең қашып құтылмас нәрсені қабыл аламын деген оймен ояндым. Презентацияны алдын ала ашып, ноутбукта барлығы жұмыс істеп тұрғанын тексеріп, іштей дайындалдым. Менің кезегім келгенше бәрі жақсы өтіп жатты. Бірақ «зұлымдық заңы» бойынша менде дыбысқа қатысты проблема туды, оған қоса экран демонстрациясын істей алмадым. Оған менің де кінәм болғанын түсінемін, бірақ мұндай жағдай кез келген адамның басына келуі мүмкін.
Сәлден соң группаластарыммен бірге осынау маңызды құжатты алуға университетке бардық. Карантинге байланысты бізде салтанатты іс-шара болған жоқ, сондықтан оны өзімізге өзіміз ұйымдастырамыз деп шештік. Бәріміз көшеге шықтық та, жақын досым топтың дипломдарын жинап алып, салтанатты әуенмен бізге табыс етті. Бұл көңілді және өте әсерлі болды. Бірақ күткеніміз мүлдем басқаша еді.
Білесіз бе, енді студент емес екеніңді түсіну бір түрлі екен. Енді ересек өмір басталды, бірақ, шынымды айтсам, бұл маған тіпті ұнайды да. Қашықтан оқимыз деп жүйкемді тоздырып алыппын. «Магистратураға түсуді жоспарлап отырсың ба?» деген туыстарымның сұрағына «жоқ» деп нық сеніммен айтамын. Қазір, сірә, демаламын.
Данный проект реализуется с помощью гранта от Посольства США в Нур-Султане, Казахстан. Мнения, выраженные в материалах, принадлежат их авторам и не обязательно отражают точку зрения Правительства США или Дипломатической Миссии США в Казахстане.