Сондықтан, мен енді бұлай өмір сүргім келмейді деп шештім. Мен бұрын да өзіме-өзім қол жұмсау туралы ойлайтынмын, бірақ сол күні мен мектептеп келдім де, ең дұрысы - бәрін тоқтату керек деп шештім. Мен күре тамырымды кесуге бел будым. Өмірді үзудің ең тез жолы сол деп ойлайтынмын.
Бұл мезетте мен өзім туралы ойлаған жоқпын. Мен басқа адамдар не дейді екен деп ойладым, және ата-аналарым туралы ойладым. Оларды көп уақыттан бері көрмесем де, олар бұны қалай көтерер екен деп ойладым. Қайғырар ма екен, қайғырса, қанша уақыт қайғырады екен? Жоқ, мен өзім үшін еш қорықпадым. Мен жанұям мен тәтем үшін қорықтым. Жүрегі ұстап қала ма екен деп қорықтым, мамам қайғы мен құсадан көз жұма ма екен деп қорықтым. Дәл қазір не болып жатқаны мен үшін маңызды емес болатын, содан кейін не болатыны мазалап, қорқытатын.
Мен еш ауырсынуды сезбедім, өзімді кестім де, кесіп жатып жыладым. Содан соң төсекке жатып ұйықтап кетіппін. Таңертең тұрғанымда, тұла бойым отқа күйгендей қатты ауырсындым, денемнің бәрі тілім-тілім. Тек қолдарым ғана емес, белім, бөкселерім. Ал тәтем болса ше... Тәтем болса, мән де берген жоқ. Мен жараларымды көзден тасаладым деп те айта алмаймын. Әлі есімде, таңертең душқа кірдім де, ауырсынғаннан, өкпе мен реніштен ағыл-тегіл жыладым. Ал жасым тиылған соң, жанымда бірдеңе өшкендей болып, бөлмеден түк болмағандай шықтым.
Жасөспірім кезімдегі оқиға қайталанды. Мүмкін оғаш көрінсе де, ақтық қадам жасаудан мені бала кезімнен армандаған келешектегі өзімнің жанұям туралы, өзімнің болашақтағы балаларым туралы армандарым тоқтатып қалды. Мен болашақта өз баламды мені ешқашан тәрбиелемегендей, тәрбиелеп өсіргім келді. Өз балаларыма, болашақ жұбайыма барлық махаббатым мен мейірімімді сыйлағым келді. Осы бір ой ғана мені сол кезде құтқарып қалды. Маған өз борышымды орындамай, кетуге болмайтындай көрінді.
Суреттер: Роман Захаро